Vraag het aan je vrienden: welke groente associeer je met het zonnige Italië? Eenparig zullen ze antwoorden: de tomaat. Groot was mijn verwondering dan ook dat naast enkele Italiaanse tomatensoorten de Nederlandse trostomaat in de rekken van het supermarktje van mijn vakantiebestemming lag. Sterker nog, de tomaten uit "Olanda" stonden lager geprijsd dan die uit Italië: 1,49 €/kg tegen 2,29 €/kg. Enkel door een superpromotie konden de Italianen de concurrentie met de Nederlanders aan. Van korte voedselketen ? geen sprake. Indien dit het gevolg van de globalisatie is hoeft het voor mij niet! Groen pleit duidelijk voor een ander model. Een model waar de landbouwer lokaal zijn producten kan aanbieden aan de klanten en er een eerlijke prijs voor krijgt. Een prijs die hoger ligt dan de productieprijs. Bio landbouw kan hiervoor een oplossing bieden. En hoewel het aantal bio landbouwbedrijven langzaam blijft stijgen kromp in Vlaanderen de oppervlakte bio landbouwgrond lichtjes. Met 0,8% van de totale landbouwoppervlakte bengelt Vlaanderen aan de staart. Wallonië doet het met 7,6 % heel wat beter. Mijn vakantieland, Italië, is met 9% bio landbouwareaal één van de koplopers in de EU.

Drie vierden van de startende bio landbouwbedrijven in Vlaanderen zijn kleiner dan 3ha. Een gemiddeld niet biologisch landbouwbedrijf daarentegen is groter dan 25ha zegt An Jammart van Bioforum. Zijn kleine bedrijven dan toch rendabel? Nu het nog kan, meer dan tijd om een andere koers te varen!

Hilde Naessens